این خرابه را
چه کسی آباد خواهد کرد؟
دلتنگی ام را چه کسی، بر دوش خواهد کشید؟
طعم خوش حسرت هایم،
بر زبان چه کسی نشست؟
جوانی ام، زندگی ام، آرزو هایم،
زیستن به تنهایی کافی نیست؛
کمی تنفس حتی مصنوعی نیاز دارم،
زندگی ام بی تو، نباتی ست؛
عشق، درد بی درمانِ خسته دلی،
تکرار یاد تو در دلم،
بیشتر از یک سوتفاهم اجباری ست...
علیرضا پورکریمی
برچسبها: علیرضاپورکریمی
تاريخ : چهارشنبه ۱۶ مهر ۱۴۰۴ | 11:44 | نویسنده : 🧡مُحَمّد❤️🪁🌳🕊 |