دوست ، دوست را کامل میکند؛
همانگونه که یک نیمه ی در، نیمه ی دیگر را؛
اما یک نیمه ی در، در نیمه ی دیگر، حل نمی شود،
محو نمیشود، نابود نمیشود.
این شبیه شدن ها، مسآله یی ست که باعث میشود،
ما غالبا تنها بمانیم؛ چرا که از مقلد بیزاریم، یا از اینکه تقلید کنیم؛
مگر آنکه دوستی را با دلقکی برابر بدانیم،
ما می خواهیم کسی با ما باشد که " ما" نباشد،
دستگیرنده ی ما باشد و دستگیرنده اش باشیم،
هشدار دهنده ی به ما باشد و هشدار دهنده ی به او باشیم،
بیدار کننده ی ما و بیدار کننده اش...
رفیقی که تو را دائما تایید میکند یا تحسین،
اسیر است نه رفیق.
برچسب‌ها: نادرابراهیمی
تاريخ : جمعه ۱۰ مرداد ۱۳۹۹ | 12:7 | نویسنده : 🧡مُحَمّد❤️🪁🌳🕊 |