زندانی ام به اتهام عشق
گناهم تویی
خواستمت با تمام خودم
تقصیر من نبود
اگر اینگونه جستمت
باور کنید عشق دیوانگی نیست
بلوغ آینه و آفتاب است
من مثل هیچکس
مثل هیچکس عاشقت شدم
ببین چگونه بال خیالم مرا
یکباره از تنهایی
در این بدترین دقایق سال
به دریای نگاهت می آورد؟
هرشب
از ماورای تب
این باور تشنه ام ببین
هی می آورد دست های مرا
تا بی نهایت سرخ
بی نهایت سبز
بی نهایت صبح
تا باغ رنگی پیراهنت
تا آبی آسمان تنت
تا نور که فواره می زند از افق چشم های تو
تا شریان لبخند و مهر
تا لب های تو
که معجزه اند و سحر...
علی ناصری
برچسب‌ها: علی ناصری
تاريخ : شنبه ۵ مهر ۱۴۰۴ | 11:30 | نویسنده : 🧡مُحَمّد❤️🪁🌳🕊 |