نمی فهمی
وقتی می گویم
دوستت دارم
همان گونه
که شبنمِ روی گل برگ را.
نه
غرضی نیست.
دوست داشتن معصوم است.
بی ریا اما
بی جنس.
همان طور که مادر کودک را دوست دارد.
همان طور که سنگریزه برای جویبار
آواز محبت می خواند.
بی جنس
بی جنس
بی غرض.
خنده ات را دوست دارم.
همان طور که خنده ی خسته ی پدر را
و یادم نیست
تو زنی یا مرد.
یادم نیست
خانه ات در کدامین محله از
پس کوچه های ذهنم
نشان دارد.
حتی یادم نیست چشمانت چه رنگ است.
تنها می دانم
دوستت دارم
بی آنکه دوست داشتن معنایی بدهد.
به خاطر من
خوشبخت باش.
سحر غفوریان
برچسب‌ها: سحرغفوریان
تاريخ : پنجشنبه ۱۰ مهر ۱۴۰۴ | 11:40 | نویسنده : 🧡مُحَمّد❤️🪁🌳🕊 |