علاجِ دلتنگیها،
آغوشیست طولانی
با بوسههای بیپایان،
که چون باران
فرو ریزد
بر منِهای بیقرار.
حلقهی دستهایمان،
پیچکانی نرم
حلقهی آرامشیست پر تکرار
تکرارِ بیپایان.
کوچهها در من
به تو ختم میشوند،
و دوست داشتن
ماندن در توست.
هر نفسِ تو
زمزمه میکند بودن را
دوست داشتن!
آغوشِ پیچکان در هم تنیده است
و گلی که میروید...
بهرام بصیری
برچسبها: بهرام بصیری
تاريخ : چهارشنبه ۱۶ مهر ۱۴۰۴ | 10:21 | نویسنده : 🧡مُحَمّد❤️🪁🌳🕊 |