در میان هزار پیام،
میگردم دنبال کسی
که صدایم را،
نه با گوش،
که با دل بشنود.
صفحهها روشناند،
اما چشمها خاموش.
لمسِ انگشتان روی شیشه،
جای دستهای گرم را نگرفتهاند.
اینجا همه با هم حرف میزنند
اما کسی گوش نمیدهد.
همه لبخند میزنند
اما گریهها پشت فیلترها
مدفون میشوند...
گاهی
دلت برای کسی تنگ میشود
که آنلاین است
ولی نیست.
گاهی
میخواهی فقط کسی
حرف نزند،
فقط باشد
بیهیچ نوتیفیکیشنی...
دلم برای دنیایی تنگ شده
که در آن
«سلام»
با آغوش آغاز میشد
نه با یک پیامِ آبیِ بیاحساس.
در میان این همه ارتباط،
من
تنها ماندهام
پشتِ صفحهها
با دلی
که هنوز بلد است
بیواسطه دوست بدارد.
ابوفاضل اکبری
برچسبها: ابوفاضل اکبری
تاريخ : یکشنبه ۲۷ مهر ۱۴۰۴ | 11:34 | نویسنده : 🧡مُحَمّد❤️🪁🌳🕊 |

