در سکوتِ جهان،
کتابی میتپد
بینام،
اما پر از بویِ عشق.
عشق،
دستیست در غبارِ ورقها
که از شاخههای کلمه،
نور میچیند.
کتاب را باز کن
نه برای دانستن،
برای برخاستن،
برای روییدن از سطرِ خودت.
هر واژه،
دانهایست در خاکِ رؤیا،
و در انتها،
کتابخانهای در تو میروید،
که در آن
هیچ کتابی
بسته نمیشود.
سیدحسن نبی پور
برچسبها: سیدحسن نبی پور
تاريخ : یکشنبه ۱۸ آبان ۱۴۰۴ | 10:46 | نویسنده : 🧡مُحَمّد❤️🪁🌳🕊 |

