در عجبم
از خالقِ فصلها
که بهار را
چون لبخندِ رهگذری گمشده
در دلِ خاک مینشاند.
تابستان میآید
و گرمایش
بر شانهی خوابِ درخت میماند
داغی
از روزهای بیبرگشت.
پاییز
از پلههای باد پایین میآید
و برگها
نامههاییهستند
که هیچکس نخوانده است.
زمستان اما
آینهایست
که در آن
بهار را تمرین میکنم
و من
در این تکرارِ آرامِ جهان
بهار را
هر بار
از نو باور میکنم.
سیدحسن نبی پور
برچسبها: سیدحسن نبی پور , پاییز , بهار , خدا
تاريخ : پنجشنبه ۱۵ آبان ۱۴۰۴ | 12:12 | نویسنده : 🧡مُحَمّد❤️🪁🌳🕊 |

