سلام خدا

امروز به خاطر انرژی خوبی که دارم ،از تو ممنونم..

می خواهم یک جور دیگر به تو نگاه کنم..یک جور دیگر به خودم..

به زندگی ام نگاه کنم..

مثلا تا حالا نگفتم خدایا برای چشم هایم از تو ممنونم،گفتم؟

بعید می دانم!

ولی امروز می خواهم فقط 20ثانیه به دور وبرم نگاه کنم و به خاطر

چند چیز کوچک که می بینم،از تو تشکر کنم...

چند لحظه صبر کن!

برای خورشید..ممنونم...برای آب،ممنونم....برای چشم هایم ،ممنونم..

به خاطر وجود خانواده ام،متشکرم،به خاطر سلامتی ام متشکرم...

برای آسمان ،ممنونم...

تمام اینها فقط 20ثانیه نگاه کردن می خواست ..آن هم در یک اتاق کوچک...

وای خدای من...

من چقدر خوشبختم!من چه چیزهایی دارم و آنها را نمی بینم..

و تو چقدر هوای مرا داری...مهم نیست اگر بعضی چیزها را ندارم...

هرجور حساب کنم..داشته هایم از نداشته هایم خیلی بیشتر است..

برای بودن دوستان خوبم،از تو ممنونم..

خدایا به خاطر وجود خودت،ممنونم...

خدایا واسه.............................ممنونم..

خدایا به خاطر عزیزی که این تشکر را می خواند

روزی پراز اتفاقات خوش،حال خوب وخبرهای دلچسب رقم بزن!آمین

+کاش بیشتر قدرشناس باشیم...

دیروز روز ناشنوایان بود..واقعا سخته همیشه در سکوت بودن..

ولی خدا تحمل وصبرش را به آنها داده...بیشتر آدمهایی که از نگاه

ما معلولند دارای استعداد ماورایی هستند.....خدایا بابت همه ی

نعمت هایت شکر...الحمدلله رب العالمین..

باور داشته باش به خودت

به اینکه مهارنشدی هستی و توقف ناپذیر

به اینکه زندگیت حد و مرز نداره

"نیک وی آچیچ" مردی که دست و پا نداره

اما نشون داده که تو هر شرایطی میشه خوشبخت بود

در قسمتی از مقدمه کتابش نوشته :

"من پا نداشتم که با آن راه بروم همین باعث شد

تا بتوانم زمین را لمس کنم ، من زمین را دوست دارم ،

زندگی را دوست دارم ؛ آدم ها را ، پرنده ها را ،

مورچه ها را ، خنده و گریه را ، رنگ ها را ، موسیقی را ...

خرسندم ، چیزی کم ندارم ، زندگـــــــی را دارم "

دعاهای تان برای دستیابی به زندگی راحت تر نباشد

دعا کنید که قوی تر باشید .

" جان اف کندی "

با دقت بخوان و هرجمله را در ذهنت تصور کن:

یک فلج قطع نخاعی از خواب که بیدار می شود،آنقدر منتظر می ماند

تا یک نفر بیدار شود با منت او را به دستشویی و حمام ببرد

و کارهای دیگرش را انجام بدهد..می دانی آرزویش چیست؟

فقط یکبار دیگر خودش بتواند راه برود و کارهایش را انجام بدهد..

یک نابینا وقتی از خواب بیدار می شود..روشنایی را نمی بیند

خورشید رانمی بیند ،صبح را نمی بیند.می دانی آرزویش چیست؟

فقط یکبار،فقط یک روز بتواند نزدیکان و عزیزان و آسمان و زندگی را

با چشمانش ببیند...

یک کرو لال آرزو دارد بشنود و بتواند با زبانش حرف بزند..

یک بیمار تنفسی دلش می خواهد بتواند یک روز بدون کپسول اکسیژن

نفس بکشد...یک معتاد در عذاب،آرزوی بیست وچهار ساعت پاکی را دارد..

الان مشکلت چیست؟دستت را روی زانوانت بگذار و از تمام نعمت هایی

که خداوند به تو داده ،استفاده کن..و به روزی فکر کن که شاید همین

نعمت ها را از دست بدهی..پس شکرگزار باش،تو خیلی خیلی خوشبختی

پس آسان ها را خودت حل کن،سخت ها را خدا حل خواهد کرد!!!

در کوهستانهای بلند طولانی ترین شبها را هم پایانیست ،

عقاب صبورانه منتظر است

تا با طلوع خورشید حکمرانی اش آغاز گردد .

خداوند هیچ تاریکی را بی پایان نخواهد گذاشت ،باید صبور بود ...

آب جوشی که سیب زمینی را نرم می‌کند،

همان آب جوشی است که تخم مرغ را سفت می کند.

مهم نیست چه شرایطی پیرامون ماست،

مهم این است درون خود چه داریم…!!!

باید بدانیم تنها فرمول خوشحالی این است:

"قدر داشته‌ها را بدانیم و از آنها لذت ببریم"،

خوشبختی یعنی "رضایت"

مهم نیست چه داشته باشیم یا چقدر،

مهم این است که از همانی که داریم راضی باشیم …

آنوقت … ”خوشبختیم” ...

اگر رویاهایتان را نسازید،یک نفر استخدامتان می کند

تا رویاهای او را بسازید..

آنقدر خوب باشید که ببخشید،اما آنقدر ساده نباشید

که دوباره اعتماد کنید

اگر احساس افسردگی دارید،درگیرگذشته هستید

اگر اضطراب دارید در گیر آینده

و اگر آرامش دارید،در زمان حال به سر می برید

پس در لحظه زندگی کنید...

قدر لحظه ها را بدانید..

زمانی می رسد که دیگر شما نمی توانید بگویید جبران می کنم..

یک نکته را هرگز فراموش نکنید..

لطف مکرر،حق مسلم می گردد.پس به اندازه لطف کنید..

از کسی که به شما دروغ گفته،نپرسید چرا؟؟؟

چون سعی می کند با دروغ های پی در پی شما را قانع کند..

غصه هایتان را با قاف بنویسید تا هرگز باورشان نکنید..

انگار قصه است و بس...

هیچ بوسه ای جای زخم زبان را خوب نمی کند..

پس مراقب گفتارتان باشید..

جاده ی زندگی نباید صاف و هموار باشد وگرنه خواب مان می برد

دست اندازها نعمت بزرگی هستند..

و نکته آخر:

هیچ وقت فراموش نکنید که دنیا تکرار نمی شود..

بیدار می شوم تا آشتی نسیم و برگ درختان را تماشا کنم..

و به همه آنهایی که فراموش شده اند،فکر کنم..

برمی خیزم تا دورازه های آسمان را به روی پنجره های بسته زندگی بگشایم.

هنوز امید در صبح های زمین قدم می زند..

هنوز بوی خوشبختی را میشود از گلوی گلدان ها بویید..

من پراز سلام های تازه ام...تو پراز دلیل های تازه ای..

توکل چه کلمه زیبایی ست،

"تــــــــــــو"،"کل"را داری به چه می اندیشی؟

ناراحت چه هستی؟

وقتی با کل هستی ،با کل جهان هستی دلت قرص باشد

چه زیباست،"تــــوکل" توکل یعنی،تو آرام بگیری

و خداوند خودش تصمیم بگیرد..

"مارتین لوترکینگ"موسس کلیسای ارتدوکس ومبارز آمریکایی

در کتاب خاطراتش می نویسد:روزی در بدترین حالت روحی بودم..

فشارها وسختی ها جانم را به تنگ آورده بود..

سردرگم و درمانده بودم..مستاصل ونگران،با حالی غریب و روحی بی جان

و بی توان به زندگی خود ادامه می دادم.همسرم مرا دید...

به من نگاه کرد و از من دور شد...چنددقیقه بعد،بالباس سرتاپا سیاه

روی سکوی خانه نشست.دعاخواند وسوگواری کرد..

با تعجب پرسیدم:چراسیاه پوشیدی؟چرا سوگواری می کنی؟

همسرم گفت:مگر نمی دانی او مرده است؟

پرسیدم:چه کسی؟

همسرم گفت:خدا....خدا مرده است!

با تعجب پرسیدم:مگر خدا هم می میرد؟این چه حرفی است که می زنی؟

همسرم گفت:رفتار امروزت به من گفت که خدا مرده و من چقدر غصه دارم.

حیف از آرزوهایم...اگر خدا نمرده...پس تو چرا اینقدر غمگین و ناراحتی؟

او در ادامه می نویسد:در آن لحظه بود که به زانو در آمدم و گریستم...

راست می گفت.گویا خدا درون دلم مرده بود...

بلند شدم و برای ناامیدی ام از خدا طلب بخشش کردم..

خدا هرگز نمی میرد!!

را ورق می زدم،دیدم نوشته "روزگار همیشه بر یک قرار نمی ماند

روز وشب دارد،روشنی دارد،تاریکی دارد،کم دارد،بیش دارد

دیگر چیزی از زمستان باقی نمانده،تمام میشود،بهار می آید"

جالب اینکه دیدم یک گوشه همین صفحه نوشته ام

"از یک جایی به بعد حال آدم خوب نمی شودو..."

از طرز فکر آن روزهای خودم خنده ام گرفت،جمله خودم را خط زدم..

حرفم را پس گرفتم و دوباره نوشتم اصلا همانی که دولت آبادی گفته

از یک جا به بعد ،آرام آرام می گیردبزرگ می شود،

پای تمام اشتباهاتش می ایستد،گذشته اش را حذف نمی کند

اما اجازه می دهدهرچه بوده در همان گذشته بماند

چون حالا باید آیـــــــــــــــــــنده را بسازد!!

صادق هدایت

یک دوستی داشتم،

پلوی غذایش را خالی می خورد،

گوشت و مرغش را می گذاشت آخر کار، می گفت:

می خواهم خوشمزگی اش بماند زیر زبانم.

همیشه هم پلو را که می خورد سیر می شد،

گوشت و مرغ غذا می ماند گوشه ی بشقابش،

نه از خوردن آن پلو لذت می برد،

نه دیگر ولعی داشت برای خوردن گوشت و مرغش،

برای جاهای خوشمزه ی غذا... زندگی هم همینجوری ست.

گاهی شرایط ِ ناجور زندگی را تحمل می کنیم،

و لحظه های خوبش را می گذاریم برای بعد،

برای روزی که مشکلات تمام شود.

هیچ کداممان زندگی در لحظه را بلد نیستیم.

همه ی خوشی ها را حواله می کنیم برای فرداها،

برای روزی که قرار است دیگر مشکلی نباشد،

غافل از اینکه زندگی دست و پنجه نرم کردن با همین مشکلات است.

یک روزی به خودمان می آییم می بینیم

یک عمر در حال خوردن پلو خالی ِ زندگی مان بوده ایم

و گوشت و مرغ لحظه ها، دست نخورده مانده گوشه ی بشقاب،

دیگر نه حالی هست،

نه میل و حوصله ایی.

به راهی که اکثر مردم می روند بیشتر شک کن،

زیرا اغلب مردم فقط تقلید می کنند

+مگه میشه ..مگه داریم:))

همه چیز را آسان می گرفتم

تنها اندکی از رویدادهای جهان را جدی می گرفتم..

اهمیت کمتری به بهداشت می دادم!!!مسافرت می رفتم،

از کوه ها بیشتربالا می رفتم،در رودخانه ها بیشتر شنا می کردم..

بستنی می خوردم،مشکلات واقعی بیشتری داشتم و مشکلات واهی کمتری!!

اگر عمر دوباره داشتم،از این لحظات سرخوشی بیشتراستفاده می کردم..

من هرگز جایی بدون پالتو ،بارانی و..نمی رفتم/

اگر عمر دوباره داشتم..

سبک تر سفر می کردم،وقت بهار،زودتر پابرهنه راه می رفتم

و وقت خزان دیرتر به این لذت خاتمه می دادم..

احترام بیشتری به معلم های می گذاشتم،بیشتر عاشق می شدم..

شادی بیشتری می کردم..و در روزگاری که همگان عمرشان را

وقف بررسی وخامت اوضاع می کنند...من به آسانگرفتن اوضاع می پرداختم..

زیرا با ویل دورانت موافقم که می گوید:"شادی از خرد عاقل تر است"

زندگی را می گویم

اگر بخواهی از آن لذت ببری،همه چیزش لذت بردنی است.

اگر بخواهی از ان رنج ببری،همه اش رنج بردنی است..

کلید لذت ورنج در دست های توست..

قصدداشتم،دست اتفاق را بگیریم نیفتد

اما امروز فهمیدم که اتفاق خواهد افتاد

این ما هستیم که نباید با او بیفتیم!:)

آلفرد آدلر به بیماران اندوهگین خود می گفت:

اگر از این نسخه پیروی کنید،ظرف چند روز معالجه خواهیدشد..

هرروز فکرکنید چطور می توانید یک نفر دیگر را خوشحال کنید..

زیرا اندیشه خوشحال کردن دیگران،ما را از تفکر درباره خودمان باز می دارد..

و بزرگ ترین عامل نگرانی،ترس واندوه اندیشیدن درباره خود است..

شادمانی انسان و شادمانی دیگران به یکدیگربستگی دارد..

ارسطو به این نوع برخورد"خودخواهی روشنگرانه"می گوید..

خیرخواهی،دوستی وعشق ویژگی انسان است.

لازم نیست مصلح اجتماعی باشیدکه بتوانید دنیای بهتری بسازید

همین که دنیای خصوصی تان را بهتر کنید خدمت بزرگی کرده اید..