___ دلتنگی ___
گاهی
مثل حالُ هوایِ موج‌هایی ست
که به صخره می‌خورندُ از هم می پاشند
گاهی آدمی
دلش برای فاصله‌ها هم تنگ می‌شود
فاصله‌ی چشم‌ها تا لب
فاصله‌ی خنده تا خنده‌ای دیگر
و هر فاصله‌ای که شبیه دلتنگی
حسِّ نیست‌ شدنِ چیزی را می‌دهد
که هنوز هست ..!

سیدمحمد مرکبیان

این که باید

فراموشت می کردم را هم

فراموش کردم..

تو تکراری ترین حضور روزگار منی..

و من عجیب

به آغوش تو

از آنسوی فاصله ها

خو گرفته ام..

"سیدمحمد مرکبیان"

باید دلت خوش باشد، وگرنه عید و شادی تعطیلات در روزها گم‌اند.

باید دوستش داشته باشی وگرنه تنهایی حرف تازه‌ای نیست.

باید دوست داشته شوی، وگرنه بهار همان بهار هرسال است. باید دلت خوش باشد ...

- سید محمد مرکبیان

ﺁﺳﻤﺎﻥ، ﭼﺸﻢﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ
ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﯼ
ﻭ ﻣﻦ
پرپر ﺯﺩﻡ...
ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺖ
ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻮﺩ

"ﺳﯿﺪﻣﺤﻤﺪ ﻣﺮﮐﺒﯿﺎﻥ"

آنقدر سُرودمت که از شعر بیرون آمدی
حالا تو را کم ندارم
خودم را
کم می آورم هر روز
کم می آورم هر شب ..

" سیدمحمد مرکبیان "

ﺁﺳﻤﺎﻥ، ﭼﺸﻢﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ
ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﯼ
ﻭ ﻣﻦ
پرپر ﺯﺩﻡ...
ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺖ
ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻮﺩ

"ﺳﯿﺪﻣﺤﻤﺪ ﻣﺮﮐﺒﯿﺎﻥ"

حرف هایت را شنیدم،

سنگین تر از آنها

نگاهم بود

در ردیف فوقانی کتابخانه

کشیدمش به زور

تا کف اتاق

خورد به در

خورد به پایه تخت

خورد به دیوار

پرتش کردم بر سقف

ار حرف های تو و نگاهم

سنگین تر، خودم بودم

ملحفه را کشیدم

و از مدار زمین خارج شدم

"سیدمحمدمرکبیان"

همانجا که هستی، بمان

اجازه‌ بده شعرها از من برایت بنویسند

اجازه بده برایت بخوانم،

تا چه اندازه‌ از بَدوِ دوست داشتنت

پیراهنِ فصل ها

زیباتر شده است.

کنارِ لبانت، کناره می‌گیرم

وَ تمامِ حرف‌های دلم را

از دهان‌ات می‌شنوم

در فاصله‌ی پیشانیِ تو

تا سایه‌ات

جنگلِ سبزی‌ست

که پرنده‌های من

آنجا آرام می‌گیرند.

سید محمد مرکبیان

باید دلت خوش باشد، وگرنه عید و شادی تعطیلات در روزها گم‌اند.

باید دوستش داشته باشی وگرنه تنهایی حرف تازه‌ای نیست.

باید دوست داشته شوی، وگرنه بهار همان بهار هرسال است. باید دلت خوش باشد ...

- سید محمد مرکبیان

باید با من حرف می زدی

من محتاجِ یک جمله بودم !

جمله ای از تو

که مرا از آغوشِ زنجیرهای نَنوشتن ،

برَهاند ...

باید با من حرف می زدی

تا چیزی می نوشتم !

کلیدِ ادامه ی زندگی، در حنجره ی تو بود

در صدای تو !

تویی که در من ،

من را گُم کرده بودی ...

| سید محمد مرکبیان |

اتاق

جهان کوچکى ست

براى این همه تنهایى...!

| سید محمد مرکبیان |

یک صندلی نزدیکتر به تو نشستن
چند قدم بیشتر با تو راه رفتن
(خوشبختی)
کوچکترین لحظه های حضور توست....

سید محمد مرکبیان

امکانش هست

ناگهان تکانم دهی

و با انگشتت بگویی:

اتوبوس رفت، جا ماندی!

امکانش نیست؟

به همین سادگی که می روی

زندگی را برایم تعریف کنی ،

وقتی

پُشت در ِ دلم چسبانده ام:

" تو تمام ِ زندگی ِ منی "!

| سید محمد مرکبیان |

بارها و بارها

دوست داشتنت را بغل گرفتم و دویدم

کاشکی،

آدم ها با دور شدن شان ،

دوست داشتن شان را هم می بردند

"سیدمحمدمرکبیان"

از دست های تو
کارهای خارق العاده ای بر می آید
همانجا که هستی ، بمان
اجازه‌ بده شعرها از من برایت بنویسند
اجازه بده برایت بخوانم

تا چه اندازه‌ از بدوِ دوست داشتنت
پیراهنِ فصل ها
زیباتر شده است
کنارِ لبانت ، کناره می‌گیرم
و تمامِ حرف‌های دلم را
از دهان‌ات می‌شنوم
در فاصله‌ی پیشانیِ تو
تا سایه‌ات
جنگل سبزی‌ست
که پرنده‌های من
آنجا آرام می‌گیرند

سیدمحمد مرکبیان

باید
خودم را
بگذارم کنارِ خودم
و پیاده‌رو را
تا آخرین سنگفرش
شانه به شانه راه برویم
غروبی آرام
برای یک تنهایی دونفره

سید محمد مرکبیان

تنها عده ای اینگونه بزرگ میشوند
که پیرشان از همان ابتدا کنار خردسالی شان لَم داده ..
تنها عده ای نیمه شب در اتاق هایی با چراغ روشن زندگی می کنند
آنها که حافظه ی کوتاه مدتِ شان خاطرات بلند مدت است ...

" سیدمحمد مرکبیان"

این که باید
فراموش ات می کردم را هم
فراموش کردم
تو تکراری ترین حضور روزگار منی
و من عجیب
به آغوش تو
از آن سوی فاصله ها
خو گرفته ام

سید محمد مرکبیان

آن قدر سرودمت که از شعر بیرون آمدی

حالا تو را کم ندارم

خودم را

کم می آورم هر روز

کم می آورم هر شب.

((سید محمد مرکبیان))

-از چیزی حرف می زد که حرفش نبود.
به چیزی می خندید ؛
که در خلوت به گریه اش انداخته بود.

او با کسی بود که دوستش نداشت .
و صورت کسی را پشت چشمانش داشت ؛
که انکارش می کرد.

او از آنچه نبود نقابی ساخته بود
وُ آنچه را که بود پشتش پنهان کرده بود …