من آفتاب می‌خواهم
اندازه‌ای که دلم روشن شود
اندازه‌ای که اتاقم هر شب
روز شود
دست‌خالی برنگرد!
چشم‌روشنی این‌همه سال
کمی طلوع کن...!

کامران رسول زاده

بعضی جنگ‌ها تمام نمی‌شوند
حتی وقتی مرده باشی
مثل یک سرباز مرده که آخرین
نامه‌اش به دست معشوق نرسیده
عاشق توام
روی مزارم کمی آغوش بریز
که تمام شود این نبرد
که تمام شود این درد
کامران رسول زاده

این عادلانه نیست،
گاهی در شعرهام مجبورم
زیبایی ِ تو را
در آغوش بیگانه ای تصور کنم،
افسوس که تو همچنان زیبایی،
حتی وقتی
سهم من نیستی ...
((کامران رسول زاده))

با تو خوشبختم🩵
مثل پيچكى كه به ديوار رسيده باشد،
مثل پرنده‌اى كه از شوق پرواز
بال درآورده باشد،
مثل جوانه‌اى كه از دل برف
به هواى بهار بيرون زده باشد
با تو آنقدر خوشبختم
كه دارد باران مى‌بارد...

˙❥˙ ˙❥˙ کامران رسول زاده

تو شبیه دیگران نیستی

دیگران حرف می‌زنند

راه می‌روند

نفس می‌کشند

تو نه حرف می‌زنی

نه راه می‌روی

و نه …

می‌گذاری نفس بکشم!

کامران رسول زاده

با تو خوشبختم
مثل پيچكى كه به ديوار رسيده باشد،
مثل پرنده‌اى كه از شوق پرواز
بال درآورده باشد،
مثل جوانه‌اى كه از دل برف
به هواى بهار بيرون زده باشد
با تو آنقدر خوشبختم
كه دارد باران مى‌بارد...

- کامران رسول زاده

بانوی ترس های کودکی ام با تو می رود
بانوی کودکی ام عاشق تو بود
بانوی چارشنبه های پُر از انفجار و دود
بانوی من همیشه تو را خواب دیده ام
بانوی مثل تو هرگز ندیده ام
بانوی شعرهای من از تو شکوفه داد
بانوی بوی تو اُفتاده دست باد
بانو
بهار من تویی

((کامران رسول زاده))

خسته ام
مثل جنگ ناتمامى که تمام شده
و از پشته هاى کشته هاش
خاکریزِ خون برآمده
بى آن که کسى بداند
دشمن
کدام مان است،
خسته ام
مثل شاعرى
که اواخر همین سطر
به خواب مى رود...

کامران_رسول_زاده

بانوی ترس های کودکی ام با تو می رود
بانوی کودکی ام عاشق تو بود
بانوی چارشنبه های پُر از انفجار و دود
بانوی من همیشه تو را خواب دیده ام
بانوی مثل تو هرگز ندیده ام
بانوی شعرهای من از تو شکوفه داد
بانوی بوی تو اُفتاده دست باد
بانو
بهار من تویی

((کامران رسول زاده))

خسته ام
مثل جنگ ناتمامى که تمام شده
و از پشته هاى کشته هاش
خاکریزِ خون برآمده
بى آن که کسى بداند
دشمن
کدام مان است،
خسته ام
مثل شاعرى
که اواخر همین سطر
به خواب مى رود...

کامران_رسول_زاده

بعضی جنگ‌ها تمام نمی‌شوند
حتی وقتی مرده باشی
مثل یک سرباز مرده که آخرین
نامه‌اش به دست معشوق نرسیده
عاشق توام
روی مزارم کمی آغوش بریز
که تمام شود این نبرد
که تمام شود این درد
کامران رسول زاده

.پاییز پنجره‌ای‌ست
که از اتاق من
به هوای تو باز می‌شود...

#کامران_رسول‌زاده

مثل مرد
پای نبودنت ایستاده ایی
وهمچنان
نیستی ...
تو مردترین زنی هستی
که تا به حال
ندیده ام ...
کامران رسول زاده

لعنتی خوش شانس
مراقبش باش
حواست باشد
این که از چنگم درآوردی
معشوق تو
نیست
خودم سروده بودمش

کامران رسول زاده

یا من مغلوب‌ترین فاتح جهانم
یا مرزهای تن تو دست‌ نیافتنی‌ست
دارم عقب‌نشینی می‌کنم
این یعنی
عاشقت شده‌ام
یعنی
از اینجای شعر
دستور
دستور زبانِ توست:(

کامران رسول زاده

کسی برایم قهوه بریزد
کسی که فال مرا می داند
کسی که حال مرا می فهمد
و قصه بگوید برایم
هزار و یک بار
تا از سرم بپرد این خواب
که هزار سال است نمی گذارد
تو را برای یک بار هم که شده ببینم

کامران رسول زاده

ز من خبر بگير!
كارى ندارد...
كافیست صبح ها
دلت برايم تنگ شود
و بى اختيار به نقطه اى خيره شوى
و به اين فكر كنى
كه چقدر بى خبرى از من...!

کامران رسول زاده

این عادلانه نیست،
گاهی در شعرهام مجبورم
زیبایی ِ تو را
در آغوش بیگانه ای تصور کنم،
افسوس که تو همچنان زیبایی،
حتی وقتی
سهم من نیستی ...
((کامران رسول زاده))

تمام دنیا
محله‏ ی کوچکی ‏ست
که تو در آن متولد می شوی
و من
میان بازیِ بچه ‏های محله
به عشق تو
پیر می شوم

کامران رسول زاده

تاثیرِ پروانه‏ ایِ حضور تو در شب‏ هام
همین شمعی‏ ست که دارم می سوزد
همین عمری ست که دارم از دست می رود
همین بوی گل
که دارم مست می کند
من از حضور تو در شب‏ هام
پروانه‏ ام

کامران رسول زاده