همیشه دست می‌گذاریم روی آدم هایی
که از فرسخ ها معلوم است آدم نماندن اند
همیشه دست می‌گذاریم روی آدم هایی
که ما را نه برای خودمان بلکه برای اوقات
خوششان می‌خواهند...
ما نسل انتخاب های اشتباهیم.

#علی_قاضی‌نظام

كه اگر روزى
جايى
لحظه اى
اتفاقى ديدَمَت،
چه خواهم كرد
چه خواهم گفت
اصلاً زبانم باز ميشود به حرف زدن؟!
من اين روزها تمرينِ خونسرد بودن ميكنم جانَم!
كه اگر روزى
جايى
لحظه اى
اتفاقى مرا ديدى
نفهمى نبودَنَت،
چه بلاها به سرم آورده!

#علي_قاضي_نظام

زمان

احساس آدم ها را تغییر می دهد!!

"علی قاضی نظام"

برگردیم به زمان های قدیم
به ما تکنولوژی نیامده جانم...
برایت نامه مینوسم!
از مبدأ معلوم،
به مقصدِ نا معلوم...
عزیزِ جانم؛
سلام
کلام را کوتاه میکنم!
ملالی نیست جز دلتنگی های هر شب و
مرورِ تمامِ خاطراتی که ای کاش از ذهنَت پاک نشده باشد!
همین!
دلتنگِ "تو"،
"من"

#علی_قاضی_نظام

عرضه‌ى دوست داشتن اگر ندارید،
توانِ نگه داشتن اگر ندارید،
خراب نكنید احساسِ پاکِ آدم‌هایى كه
بعد از شما می‌خواهند واقعاً عاشقى كنند.

شما مى‌آیید،
وعده‌اى می‌دهید،
سرتان را مى‌اندازید و مى‌روید به ناكجا...

آدمِ بعد از شما اما...
باید جان بكَنَد تا ثابت كند مثلِ شما و امثالِ شما نیست!

عرضه‌ى دوست داشتن اگر ندارید،
خراب نكنید همین اندک ریتمِ شیرینِ عاشقى را كه جریان دارد.

نگرانِ حرفِ مردم اگر نبوديم
مسيرِ زندگيمان طور ديگرى رقم ميخورد
دوست داشتن هايمان را راحت تر جار ميزديم
لباسى را بر تن ميكرديم كه سليقه ى واقعيمان بود
آرايشى ميكرديم كه دوست داشتيم
دلمان كه ميگرفت، مهم نبود كجا بوديم بى دغدغه اشك ميريختيم
صداى خنده هايمان تا آسمانِ هفتم ميرفت
با پدر و مادرمان دوست بوديم
حرفِ يكديگر را ميخوانديم، نگرانِ حرفِ مردم اگر نبوديم
خودمان براى خودمان چهارچوب تعريف ميكرديم
روابطمان را نظم ميداديم
دخترها و پسرهايمان حد و مرزِ خودشان را ميشناختند
نيمى از دوست داشتن هايمان به ازدواج منجر ميشد
نگران حرف مردميم كه چگونه رفتار كنيم كه مبادا پشت سرمان حرف بزنند
كه مبادا از چشمشان بيفتيم
كه مبادا قطع شود روابط خانوادگيمان
ما در دورانى هستيم كه نه براى خودمان براى مردم زندگى ميكنيم!

#علی_قاضی_نظام

رابطه تان را نیمه کاره رها نکنید

اصلاً نیمه کاره ها همیشه بلای جان میشوند

آدمِ نصفه و نیمه که شدی،میشوی عروسکِ شبهای بی حوصلگی اش

که کانتکتش را میگردد و میگردد و کسی را از تو ساده تر پیدا نمیکند

خام میشوی

برمیگردی

رفع حاجت میکنی

و دوباره روز از نو روزی از نو...

نیمه کاره ها بلای جانند...

با شخصى وارد رابطه میشويم كه

قبل از ما چيزى از رابطه نمیدانسته به اصطلاح "اولين اش" بوديم
تبديلش میكنيم به ايده آل ترين
اخلاقش را، شخصيتش را، شعورِ اجتماعی اش،

مدلِ لباس پوشيدنش را حتی، آن وقت میرود

برای هميشه و اصلاً ما را بخاطر نمی آورد همه ی ما در زندگی،

آدمی را مُهيا كرديم برای نفراتِ بعد و اين چرخه همچنان ادامه دارد...

علی_قاضی_نظام

رابطه ها كه تمام ميشود،
از يك جايى به بعد،
آنجا كه هر دو طرف منتظرند
تا ديگرى پيشقدم شود...
ملتمسانه ترين عاشقانه ها را
در پيغامهايى ميبينید كه پشت بندش مينويسد:
ببخشيد...اشتباه فرستادم!

اشتباه فرستادم يعنى:
غرورم دارد خفه ام ميكند...
برگرد!

علي_قاضي_نظام

دخترم؛
نوبتِ مدرسه رفتنت كه شد،
هم سن و سالهايت نوبت به نوبت مى آيند كنارت
اسمت را ميپرسند
شغل پدرت را
نشانىِ منزلت را
و در آخر ميگويند:
با من دوست ميشوى؟
اين انتخاب از آموختنِ الفبايت مهم تر است...
جنسيت مهم نيست
اينكه انتخاب كنى و
 پاى انتخابت بمانى برايم كافيست!

علي_قاضي_نظام

بحثمان که می شد
حرفهاى دلمان را
به زبانِ آهنگ براى یکدیگر می فرستادیم
من با ترانه هاى انتخابى ام تصدقش می رفتم و
او تا می توانست ناز میکرد
آنقدر این بازىِ شیرین ادامه داشت
تا مجبور می شدم برایش بنویسم
آشتى ، آشتى
همیشه بحث کردن مشکل را حل نمی کند
گاهى باید حرفِ دلمان را بسِپاریم
به نُت ها
به ترانه ها
به آنهایى که دقیقاً همانجایى که لال می شویم
به کمک مان مى آیند
آنهایى که انگار داستان زندگیمان را از بَر کرده اند
شیرین است
یکبار امتحان کنید
زبانِ آهنگ ها را

علی قاضی نظام

بنا به ماندن اگر باشد

من آدمِ در سایه بودن نیستم

اینکه مخفی ام کنی و کسی وجودم را حس نکند

اینکه بودنم را نفی کنی...

باید شانه به شانه قدم بزنیم

تمام پیاده روهای این شهر را...

باید تمام کافه های شهر؛

شاهدِ دو نفره هایمان باشد...

باید احساس کنم بودنت را...

من از دوست داشتن های یواشکی بیزارم...

# علی قاضی نظام

روی لبخندت مکث کن....
چند ثانیه فقط بیا جای من ...
و زل بزن به خودت..
می بینی؟
عجیب دیـــوانه می کند آدم را!

علی قاضی نظام

بحثمان كه میشد
حرفهاى دلمان را
به زبانِ آهنگ براى یكدیگر میفرستادیم
من با ترانه هاى انتخابى ام تصدقش میرفتم و او تا میتوانست ناز میكرد...
آنقدر این بازىِ شیرین ادامه داشت
تا مجبور میشدم برایش بنویسم:
+آشتى؟
-آشتى!!
همیشه بحث كردن مشكل را حل نمیكند
گاهى باید حرفِ دلمان را بسِپاریم
به نُت ها...
به ترانه ها...
به آنهایى كه دقیقاً همانجایى كه لال میشویم
به كمكمان مى آیند
آنهایى كه انگار داستان زندگیمان را از بَر كرده اند
شیرین است
یكبار امتحان كنید
"زبانِ آهنگ ها را"

علی قاضی نظام

اصلاً زنها را نمیشود به امان خدا رها كرد...
هرچقدر هم كه بگویی لوس میشوند
رویشان زیاد میشود
باز باید چهارچشمی هوایشان را داشته باشی
خودت را نگاه نكن...
با یك دود كردن سیگار
با یك قدم زدن
با یك موسیقی
میشوی مثل روزِ اولت...
زنها اما دلشان یك آغوش میخواهد و بس...

خیلى دردهاى زنان را
مردها تاب نمى آورند...
دردِ انتظار كشیدنشان را
دردِ معلق ماندنشان را
دردِ دوست داشتنهاى یك طرفه شان را
دردِ حسادتهاى شیرینشان را
حتى دردِ آن یك هفته ى لعنتى شان را...
خیلى دردها را باید زن باشى براى تاب آوردن...

+چقدر علی قاضی نظام یک زن رو خوب درک کرده..

فكر میكنى سالِ دیگه این موقع كجا باشى...؟
این نامه را براى تو مینویسم كه سالها بعد،
در حالِ خواندنِ شرحِ حال مایى هستى كه روزهایمان
اندازه ى سالها سپرى میشود
نمیدانم الان كه این نامه را میخوانى،
سالِ چندِ شمسى یا میلادى هستى
ما هم اكنون در واپسین لحظات تلخ هزار و سیصد و نود ونه هستیم
نمیدانم داستان این روزهاى ما،
در مدارس تدریس میشود یا در دانشگاه ها
اما خوب میدانم که با خود کلنجار میروید که این اتفاقات تاریخ را باور کنید یا نه...
حال كه این نامه را مینویسم
نمیدانم چند روز میگذرد كه خودمان،
خودمان را قرنطینه كرده ایم.
شاید باورش برایت سخت باشد
ولى آدمهایى را كه دوست داریم،
در آغوش نمیكشیم
نمیبوسیم
دستانشان را لمس نمیكنیم.

هر روز اعدادى عجیب و غریب میبینیم از آدمهایى كه از كنارمان پر كشیدند،
اعدادى كه راست یا دروغش را هم نمیدانیم

اکنون كه این نامه را میخوانى،
بدان "امید" چیزى ست كه سالها به دنبالش میگردیم و نمی‌یابیم
"آرامش" سرابیست كه براى رسیدن به آن،موهایمان دانه دانه سپید میشود
رفیق
آرزوهاى ما را همان اولِ سالِ هزار و سیصد و نود و هشت،
سیل با خودش برد

خانه هاى امیدمان لرزید
بال های پروازمان موشک خورد
هواىِ جایى كه به آن تعلق داشتیم،ناخالص بود
و هزاران اتفاق که شاید برایتان ننویسند و
شما نخوانید
ما نسلى بودیم كه وقتى سرگذشتمان را میخوانی،
شاید بارها خدا را شاکر باشی كه سالها دیرتر دیده به دنیا گشودى.

حالا
چند روزی بیشتر به شروعِ سالِ نو نمانده
سالى كه امیدواریم
بهارش نوید نكو بودنش را بدهد.❤️

+شاید این سختی ها نوید آمدن  روزهای بهتر است....نوید آمدن کسی که جهان 

با وجود ایشان گلستان میشود"اللهم عجل لولیک الفرج"

همـه‌ی ما آدمها،علاوه بر كودكِ درون،یك "شیطانِ درون" هم داریم...
نقاطِ ضعفِ آدمها را شناسایی میكنیم و دقیقاً دست میگذاریم روی آنها...

خیانت،خیانت است
لطفاً شیرینش نكنید...
اینكه در گذشته تان ماندید و
براى فراموش كردنش ازدواج میكنید!
اینكه اسم فرزندتان،اسمِ عشق سابقتان میشود!
اینكه حلقه ى انگشتتان گشاد شد،
از بس در اماكن مختلف درآوردید و دستتان كردید!
اینكه زندگىِ خصوصى جداست و
زندگى زناشویى جدا!
لطفاً جمع كنید این روشنفكریهاى مسخره را!
"خیانت"
زهرِ ماریست كه با افزودنیهاى مجاز هم شیرین نمیشود!

همه ى "یك طرفه"ها لعنتى اند
خیابان هاى "یك طرفه"
دوست داشتن هاى "یك طرفه"
تصمیم گرفتن هاى "یك طرفه"
رها كردن ها
رها كردن ها
رها كردن هاى "یك طرفه"