بدبختی آدم آن وقتی نیست که پی ببرد هیچ چیز نمیتواند یاریش کند؛ نه مذهب، نه غرور، نه هیچ چیز دیگر.

بدبختی آدمی آن وقتی ست که پی ببرد به یاری نیاز ندارد.

✍ویلیام_فاکنر

📕خشم_و_هیاهو

می‌گویند گاهی عشق دو انسان نسبت بهم می‌میرد.
این درست نیست. عشق نمی‌میرد،
تنها اگر آنچنان که باید لایق و شایسته‌ی آن نباشید،
شما را ترک می‌گوید و می‌رود.
عشق نمی‌میرد؛ خود آدم است که می‌میرد.
عشق به مانند دریایی‌ست:
اگر لایق آن نباشید،
اگر باعث تعفن آن شوید،
شما را به جایی پس خواهد زد تا بمیرید.
آدم که آخرش می‌میرد،
منتها من دلم می‌خواد غرق در دریا بمیرم...

🕴ویلیام فاکنر
📚 نخل‌های وحشی

می‌گویند گاهی عشق دو انسان نسبت به‌هم میمیرد، این درست نیست.

عشق نمی‌میرد، تنها اگر آنچنان که باید لایق و شایستهٔ آن نباشید،

شما را ترک می‌گوید و میرود. عشق نمی‌میرد؛ خود آدم است که میمیرد.
عشق به مانند دریایی‌ست: اگر لایق آن نباشید،

اگر باعث تعفن آن شوید، شما را به جایی پس خواهد زد تا بمیرید.
آدم که آخرش میمیرد منتها من دلم میخواد
غرق در دریا بمیرم ..

ویلیام فاکنر
نخل‌ های وحشی

بدبختی آدمی آن وقتی نیست
که پی ببرد هیچ‌چیز نمی‌تواند یاری اش کند؛
نه مذهب، نه غرور، نه هیچ چیز دیگر،
بدبختی آدمی آن وقتی است
که پی ببرد به یاری نیاز ندارد...

هر آدمی داور مطلق فضایل خویش است.
دلیرانه دانستن یا ندانستن این
مهم‌تر از خود عمل است.

میدان نبرد تنها ابلهی و نومیدی بشر را به رخش می کشاند
و پیروزی خیال باطل فیلسوف ها و احمق هاست

خیال می‌کردم
مرگ پدیده‌ایست مربوط به بدن آدمی؛
حالا می‌فهمم
که فقط یکی از احوال روحی آدم است...

فقط پس از آنکه فهمیدی
هیچ چیز نمی تواند کمکت کند،
آن وقت به هیچ کمکی نیاز نداری...

چیز جدیدی اتفاق نمی افتد
فقط همان داستان های قدیمی هستند که
انسان های تازه از راه رسیده آن را تجربه می کنند

بزرگ‌ترین اشتباه آدم‌ها
از دلِ بزرگ‌ترین دوست‌ داشتن‌ هایشان بیرون می‌جهد ،
از همان چیزهایی که سفت گرفته بودنشان !

معمولاً چیزهایی از دست می‌روند که می‌خواهیم هیچگاه از دست نروند.
هر چه چیزی را سفت‌تر می‌گیریم خون کمتری به انگشتان می‌رسد
و کمی بعد مُشت باز می‌شود ...

هر کسی سزاوار فرصتی دیگر است ؛
اما ...
نه برای همان اشتباه ...

خشم و هیاهو
#ویلیام_فاکنر

‌بزرگ‌ترین اشتباه آدم‌ها
از دلِ بزرگ‌ترین دوست‌ داشتن‌ هایشان بیرون می‌جهد ،
از همان چیزهایی که سفت گرفته بودنشان !

معمولاً چیزهایی از دست می‌روند که می‌خواهیم هیچگاه از دست نروند.
هر چه چیزی را سفت‌تر می‌گیریم خون کمتری به انگشتان می‌رسد
و کمی بعد مُشت باز می‌شود ...

هر آدمی داور فضایل خودش است
و بهتر آن است که هیچ‌کس ،
برای تندرستی کس دیگری نسخه ننویسد !

می‌گویند گاهی عشق دو انسان نسبت بهم می‌میرد.
این درست نیست. عشق نمی‌میرد،
تنها اگر آنچنان که باید لایق و شایسته‌ی آن نباشید،
شما را ترک می‌گوید و می‌رود.
عشق نمی‌میرد؛ خود آدم است که می‌میرد.
عشق به مانند دریایی‌ست:
اگر لایق آن نباشید،
اگر باعث تعفن آن شوید،
شما را به جایی پس خواهد زد تا بمیرید.
آدم که آخرش می‌میرد،
منتها من دلم می‌خواد غرق در دریا بمیرم ...

چیز جدیدی اتفاق نمی افتد
فقط همان داستان های قدیمی هستند که
انسان های تازه از راه رسیده آن را تجربه می کنند

بدبختی آدمی آن وقتی نیست
که پی ببرد هیچ‌چیز نمی‌تواند یاری اش کند؛
نه مذهب، نه غرور، نه هیچ چیز دیگر،
بدبختی آدمی آن وقتی است
که پی ببرد به یاری نیاز ندارد...

شاید حق داشتند
عشق را
تنها لابه‌لاى كتاب ‌ها جاى دهند،
شاید عشق
جاىِ دیگرى نمى ‌توانست دوام بیاورد...

مردم اغلب گمان می‌برند

که عاقبت دیر زمانی بدبختی خسته می‌شود

اما در اینصورت این خود زمان است که

مایه بدبختی می‌شود

از کتاب خشم و هیاهو

((ویلیام فاکنر))

+چقدر عالی بود..تا نگاه میکنی خیلی گذشته

من هیچ وقت نفهمیدم دهه 80چطور گذشت

و هنوز هم احساس خوشبختی نمی کنیم..

زن ها موجوداتی بی نظیر هستند.

آنها قادرند هر مصیبتی را تاب بیاورند، چونکه اینقدر عقل توی کله شان هست که

بدانند تنها کاری که باید در قبال اندوه و دشواری های زندگی انجام داد اینست که

دل به دریا بزنی و از میانه آن بگذری و از آن طرف سر به سلامت بیرون ببری.

به نظرم دلیل اینکه زن ها قادرند این طور عمل کنند اینست که

آنها نه تنها برای درد جسمانی شأن و اعتباری قایل نیستند

بلکه اصلاً آن را محل اعتنا هم به حساب نمی آورند،

زن ها از اینکه از پا در بیایند اصلاً خجالت نمی کشند…!

ویلیام_فاکنر / حرامیان