من یاد گرفته‌ام که هیچ فرقی نمی‌کند چه قدر خوب و وفادار باشم ...

زیرا همیشه کسانی هستند که لیاقتش را ندارند !

من آموخته‌ام کسانی را که دوستشان دارم، خیلی زود از دست می‌دهم و کسانی را که بود و نبودشان برایم اهمیتی ندارد، همیشه در کنارم خواهم داشت ...!

ولی هرگز فلسفه‌ی هیچکدامشان را درنیافتم !

✍🏾 کریستین_بوبن

📕 فراتر از بودن

برای پاک کردن کتاب ها کافی است آنها را باز نکنیم.
آدم ها هم همین طورند برای محوکردنشان کافی است هرگز با آنها صحبت نکنیم!

کریستین بوبن

من باید رازی را هم برایتان بازگو کنم: زندگی به من علاقه‌مند است،

زیرا همیشه زمانی که ممکن است فراموشش کنم،

به سراغم می‌آید. پس جای نگرانی نیست!

راه درست برای بچه ها
هیچ وقت راه پدر و مادرشان نیست.
هیچ وقت .

انسان در بیست سالگی در مرکز جهان می رقصد،
در سی سالگی میان دایره پرسه می زند.
در پنجاه سالگی روی حاشیه راه می رود و از نگریستن به درون و بیرون پرهیز می کند.
پس از آن دیگر اهمیتی ندارد.
امتیاز کودکان و سالمندان، نامرئی بودن آنهاست ...

#کریستین_بوبن

به دو شیوه می‌توان دروغ گفت :
می‌توان حرف‌هایی را از خود ساخت، و هم چنین می‌توان
حقیقت را با صدایی آرام، با خونسردی مثل حرفی بین حرف‌های دیگر،
حرف‌های كم اهمیت بیان كرد !

ترس "نشدن" اگر بر ما غلبه كند،
به بیماری "نیمه‌كاره رها كردن" مبتلا می‌شویم.

وقتى نور،
نور واقعى
نورى که نقاشان از به ترسیم کشیدنش عاجزند،
هر روز صبح، از شکاف کرکره هاى چوبى،
به درون مى خزد،
دیوار بالاى تختخوابم راه راه مى شود.
این نور به من مى گوید،
پنجره را به سرعت باز کن،
هدیه اى شگرف برایت آورده ام.
هدیه شگرف چیزى جز یک روز تازه نیست.
روزى متفاوت با تمام روزهاى دیگر...

از کسانی که دوستشان می‌دارم
جز این نمی‌خواهم که رها از من باشند
و درباره‌ی آنچه می‌کنند یا آنچه نمی‌کنند،
هرگز به من توضیح ندهند
و البته از من نیز هرگز چنین چیزی نخواهند.
عشق جز با آزادی همپا نمی‌شود.
آزادی جز با عشق همپا نمی‌شود.

غم زمانی که ما را در بر میگیرد
کاملا نابودمان نمی‌کند -
و این دقیقا تنها ایرادیست
که به غم میتوان گرفت...

دختر کوچولو برای ازدواج خیلی زود است،
من و پدرت حاضریم موافقت کنیم، اما مواظب باش
زندان هر چقدر هم زیبا و راحت باشد، بالاخره زندان است.
بخاطر هیچ و پوچ واردش می شویم
و بعد برای خارج شدن باید خیلی چیزها را تحمل کنیم.
نمیگویم که رومان زندان بان تو میشود،
نامزدت بسیار نازنین است،
حرف من از این هم ناخوشایند تر است
"هردو زندانی میشوید "
در زندان، زندان بانی نیست،در، میله یا قفلی نیست
اما بهر حال زندان است...

در زندگی‌های‌مان باید زندگی دوگانه‌ای داشته باشیم
و در قلب‌های‌مان خونی دوگانه، شادی همراه با رنج،
خنده همراه با اندوه؛ مثل دو اسبی که به یک ارابه
بسته شده‌اند و هریک دیوانه‌وار
ارابه را به سوی خود می‌کشند.

انسان در بیست سالگی در مرکز جهان میرقصد ،
در سی سالگی میان دایره پرسه میزند ،
در پنجاه سالگی روی حاشیه راه میرود ،
و از نگریستن به درون و بیرون پرهیز میکند ...
پس از ان اهمیتی ندارد ؛
امتیاز کودکان و سالمندان
نامرئی بودن آنهاست .

زندگی خیلی کوتاه است،
چیزی به من ببخش که دوستش داشته‌باشم و من چیزی جز حقیقت را دوست ندارم ...
همان چیزی را به من ببخش که خودت هستی ...

در زندگی جز شمار محدودی «آری» در اختیار نداریم
و پیش از رها کردن آن‌ها باید
با شمار نامحدودی «نه» حفظشان کنیم.

خواندن برای فرهیخته‌شدن، نفرت‌آور است.
خواندن برای تمرکز قوای روحی خویش
در چشم‌انداز خیزی تازه، شگفت‌آور است.

+فرسودگی

به دو شیوه می توان دروغ گفت:
می توان حرف هایی از خود ساخت.
همچنین می توان حقیقت را با صدایی آرام،
با خونسردی، مثل حرفی بین حرفهای دیگر،
حرفهای کم اهمیت بیان کرد.

انسان با ترانه ها میتواند
به همه جا سفر کند
رها، با نشاط،
با اندک اندوهی
در عمق وجود...

من یاد گرفته ام که هیچ فرقی نمی‌کند
چه قدر خوب و وفادار باشم،
زیرا همیشه کسانی هستند که
لیاقتش را ندارند !

مردها هیچ‌گاه نمی‌گذارند درد و رنج در وجودشان باقی بماند.
به محض آنکه چیزی سبب ناراحتی‌شان گردد،

با خشم و رفتار خشونت‌آمیزشان، اعتراض و نارضایتی‌شان‌ را نشان می‌دهند.

اما زنان همانند نطفه‌ای آن‌را در دلشان پرورش می‌دهند؛

تا جایی که این درد منجر به نابودی‌شان گردد .

+اینو قبول دارم.ما مردها خودمون رو منفجر می کنیم از خشم وعصبانیت وقتی حرف بی ربط بشنویم..

ولی در اطراف ما زنان همه چی رو رک میگند:)