- ژورما: من که نمیتوانستم میان غریبه‌ها زندگی کنم.
آدم اگر وطن نداشته باشد یتیم است.
- ‏گالیلئو: کلمه­ وطن یک روز از بین می‌رود.
مردم آینده به ما نگاه می‌کنند که خودمان را
توی مرزها حبس کردیم و سر چند خط روی نقشه
همدیگر را می‌کشتیم و می‌گویند؛
این­ها عجب احمق‌هایی بودند!

جنگ آخر زمان

نادانیِ مردم ،
خود بستری لازم برای به وجود آمدن دیکتـاتوریست .

شرمی نداشت از اینکه اعتراف کند
سر انجام متوجه شده در چه کشوری زندگی می کند
کشوری بسیار زیبا ، با تاریخ غنی ولی مملو از بی عدالتی ها .

سروان گفت: ما همه به مقررات اعتقاد داریم
اما آدم باید راه تفسیر کردنشونو بلد باشه.
مهم‌تر از همه، ما نظامی‌ها باید واقع‌بین باشیم.
وقتی واقعیت با قانون تطبیق پیدا نمی‌کنه،
قضیه رو برعکسش کن،
یعنی قانونو با واقعیت تطبیق بده!

- ژورما: من که نمیتوانستم میان غریبه‌ها زندگی کنم.
آدم اگر وطن نداشته باشد یتیم است.
- ‏گالیلئو: کلمه­ وطن یک روز از بین می‌رود.
مردم آینده به ما نگاه می‌کنند که خودمان را
توی مرزها حبس کردیم و سر چند خط روی نقشه
همدیگر را می‌کشتیم و می‌گویند؛
این­ها عجب احمق‌هایی بودند!

بهترین چیز برای آدم همین است :
اعتقاد داشتن به حرفی که میزند و
دوست داشتن کاری که میکند .

شرمی نداشت از اینکه اعتراف کند
سرانجام متوجه شده‌ در چه کشوری زندگی می‌کند:
کشوری بسیار زیبا، با تاریخ غنی ولی مملو از بی‌عدالتی‌ها.

بهترین چیز برای آدم همین است :
اعتقاد داشتن به حرفی که میزند و
دوست داشتن کاری که میکند .

زن‌ها وقتی رازی در دل دارند،
زیاد حرف میزنند تا پنهانش کنند!
مردها وقتی رازی در دل دارند،
سکوت میکنند...

- ژورما: من که نمیتوانستم میان غریبه‌ها زندگی کنم.
آدم اگر وطن نداشته باشد یتیم است.
- ‏گالیلئو: کلمه­ وطن یک روز از بین می‌رود.
مردم آینده به ما نگاه می‌کنند که خودمان را
توی مرزها حبس کردیم و سر چند خط روی نقشه
همدیگر را می‌کشتیم و می‌گویند؛
این­ها عجب احمق‌هایی بودند!

دنیای بدون ادبیات ،دنیای بی‌تمدن،
بی بهرە از حساسیت و ناپخته در سخن گفتن جاهل و غریزی،
خامکار در شور و شر عشق،
این کابوسی که برای شما تصویر میکنم،
مهمترین خصلتش، سازگاری و تن دادن انسان به قدرت است...

زن‌ها وقتی رازی در دل دارند،
زیاد حرف میزنند تا پنهانش کنند!
مردها وقتی رازی در دل دارند،
سکوت میکنند...

زن‌ها وقتی رازی در دل دارند

زیاد حرف می‌زنند تا پنهانش کنند

مردها وقتی رازی در دل دارند

سکوت می‌کنند

ماریو بارگاس یوسا
کتاب مردی که حرف می‌زند

بورخس همیشه از این پرسش که
"فایده‌ی ادبیات چیست؟" برآشفته می‌شد.
او این پرسش را ابلهانه می‌شمرد
و در پاسخ آن می‌گفت
"هیچ کس نمی‌پرسد فایده‌ی آوازِ قناری
و غروبِ زیبا چیست."
اگر این چیزهای زیبا وجود دارند
و اگر به یُمنِ وجودِ آن‌ها، زندگی در یک لحظه
کمتر زشت و کمتر اندوه‌زا می‌شود،
آیا جستجوی توجیهِ عملی
برای آن‌ها کوته‌فکری نیست؟