آنقدر بر شیشه های بخار گرفته شهر
حرف اول نام تو را نوشته ام
دیگر مردم شهر می دانند
نام زیبای تو

با کدام حرف شروع می شود

ناظم حکمت

روزی می آید
ناگهان روزی می آید
که سنگینی رد پاهایم را
در درونت حس می کنی
رد پاهایی که دور می شوند
و این سنگینی از هر چیزی طاقت فرساتر خواهد بود ...

ناظم حکمت

به یقین یک روز ،
من و تو ،
همزمان ،
به هم فکر خواهیم کرد ...

بیا با من
به آنجا رویم
که شادی جرم نیست.

ما را شکست خورده
ما را با اشک‌های ‌مان رها کردند
و رفتند
و از آن روز بود که ما
بخشیدن را از یاد بردیم...

برادر!
کتاب‌هایی را برای من بفرست که پایانی خوش داشته باشند؛
هواپیمایی به سلامت فرود می‌آید
جراح، لبخندزنان اتاق عمل را ترک می‌کند
پسر کور، بینایی‌اش را باز می‌یابد
عشاق، سرانجام یکدیگر را یافتند
عروسی‌ای در پیش است
تشنگان به آب می‌رسند
و به نان و آزادی.

ناظم حکمت

تو آنجایی؛
و آنجا نمی‌داند که چقدر خوشبخت است.

ناظم حکمت

ما را شکست خورده
ما را با اشک‌هایمان رها کردند
و رفتند
و از آن روز بود که ما بخشیدن را
از یاد بردیم.

#ناظم_حکمت

برادر!
کتاب‌هایی را برای من بفرست که پایانی خوش داشته باشند؛
هواپیمایی به سلامت فرود می‌آید
جراح، لبخندزنان اتاق عمل را ترک می‌کند
پسر کور، بینایی‌اش را باز می‌یابد
عشاق، سرانجام یکدیگر را یافتند
عروسی‌ای در پیش است
تشنگان به آب می‌رسند
و به نان و آزادی.

ناظم_حکمت

‏به جا خواهد ماند چاى مان ته فنجان
كودكى هامان در كوچه ها
بغض سنگین شادمانى ها در گلوى مان
و معشوقه های مان در دور دستها...

تو سرزمین ِ منی
در چشم های بلوطی ِ تو ؛
هاله های سبز
تو بزرگ ،زیبا ،پیروز
تو ،حسرت ِ دور و نزدیک ِ منی

و ما
زمستان دیگرى را
سپرى خواهیم کرد.
با عصیان بزرگى که درون مان هست
و تنها چیزى
که گرم مان مى دارد،
آتش مقدس امیدوارى ست...

حسی که گفتم شاید
با کمی قدم زدن بگذرد
مرا وسط خیابان به گریه انداخت ...

ما شفا خواهیم یافت!
دردها و رنج‌هامان پایان می‌پذیرند
آرامش خواهد آمد..
آرام آرام
در غروبی گرم
از شاخه‌های سبز سنگین
فرو خواهد ریخت
اندکی بیش دوام آرید
بیرون در
مرگ نه
که زندگی در انتظار ماست...

یواشکی خواب تو را می بینم.

یواشکی نگاهت می کنم.

صدایت می کنم.

بین خودمان باشد

اما من

هنوز تو را

یواشکی دوست دارم.



ناظم حكمت

درختان پر شکوفه بادام را دیگر فراموش کن
اهمیتی ندارد
در این روزگار
آنچه را که نمی توانی بازیابی به خاطر نیاور
موهایت را در آفتاب خشک کن
عطر دیرپای میوه ها را بر آن بزن
عشق من ، عشق من
فصل پاییز است

ناظم حکمت

به‌جا خواهد ماند؛
‏چایمان ته فنجان ، ‏كودكى‌هامان در كوچه‌ها
‏بغض سنگین شادمانى‌ها در گلویمان
‏و معشوقه‌هایمان ‏در دوردست‌ها..

‏دل ما همیشه شکسته‌ست فرزند!
‏اما "امیدواری"هیچ‌وقت از جیبِ چپِ پیراهن‌مان
‏کم نشد.

"ناظم حكمت"