بعضی ها
چون
درختان
کچل
زمستان
نه برگ
و
نه بر
و
نه سایه
دارند!

پرشنگ بابایی🌹

مگر
در
کوچه ی
ما
سرباز
بگیر بود
که
تا
کهنسالی
از آن
گذر
نکردی؟

پرشنگ بابایی

دشمنت را
دست‌کم
نگیر
اگرمی خواهی
با
مار بجنگی
باید
جوجه تیغی
باشی
و
دوستت را
دست بالا
بگیر
و
گرد و خاک
نکن
که
عطرش
خواهد پرید.

پرشنگ بابایی

امید
حتی
واهی
آن اسب
لنگ است
که
ارابه
زندگی را
به جایی
حتی اگر
مقصد
هم نباشد
می رساند.

پرشنگ بابایی

زنان....
مثل
سطل های
بزرگ
شهرداری
هستند
که
خیلی ها
درآن
آشغال می ریزند
اما
هیچ کس
نمی گذارد
جلو
خانه
یا
مغازه اش
باشد
نفرین
برشرایط.


پرشنگ بابایی

دمشان گرم
شیمی دان ها
که
نه شپشی
درسرها
ماند
و
نه کرمی
در روده ها
کاش
دارویی
هم
برای
دفع
انگل های
دو پای
جامعه
می ساختند

پرشنگ بابایی

در
دلی
حبس
ابدم
که
شمشیرهای
جنگی
و
دیوارهای
سنگی
دارد.

پرشنگ بابایی

نمک خورده ها
علاوه بر
نمکدان
دل را
هم شکستند
دم حجله
گربه را
هم کشتند
و
پایان نامه
رفاقت را
هم نوشتند.

پرشنگ بابایی

یادت
با شب
تبانی کرده
تا در
تاریکی با
شمشیر غم
بریزند
خون دل را !

پرشنگ بابایی

پستچی های دنیا
پیام آور
شادمانی
آدمیان
هستند
اما
رسولان
خاورمیانه
پیامبر
و
پیام آور
چه پیام هایی
بوده اند
که
امت های شان
پیوسته
با هم
اختلاف
و
جنگ دارند؟

پرشنگ بابایی

گنجشک را
گفتم
مگر
شاخه ی ما
مهمان‌نواز نبود
که
بر
سیمِ
پر
خطرِ
بی‌ سایهِ
برق
غریبانه
نشستی.

پرشنگ بابایی

در
این
روزگار
سرد
سرد
سخت است
تمام
دل گرمیَت
کسی باشد
اما
تو
سرگرمی
او باشی
و
خدا
کاری نکند.

پرشنگ بابایی

خیالم
بوی
عطر
تو
می دهد
مبادا
دراین
حوالی
پر زده باشی
و
به
رقیب
سرزده باشی!

پرشنگ بابایی

در
این
روزگار
سرد
سرد
سخت است
تمام
دل گرمیَت
کسی باشد
اما
تو
سرگرمی
او باشی
و
خدا
کاری نکند.

پرشنگ بابایی

جور عشق تو
کم
از
جفای
جبارنیست
هردو
نازک شکنند
گوهر
و
سنگ خارا.

پرشنگ بابایی

من آن کودک کر و لالم

که درجمعه بازاردنیا گم شد

وکس زبان اشاره

نمی دانست

وهمه جاتعطیل بود.!

پرشنگ بابایی