قرن‌هاست که ما ملّتِ فردا هستیم.
در زندگیِ غم‌انگیزمان امروزْ نداریم،
و همه چیزمان شده:
ان‌شاءاللّه دُرُست خواهد شد، برادر!

طبیعت، یک عاشق کامل واقعی است
چرا که هرگز خود را تکرار نمی‌کند
دو پاییز همرنگ، دو بهار همسان، دو تابستان همگون،

دو زمستان مثل هم، هرگز، در تمام طول حیات انسان پیش نیامده است.

نادر ابراهیمی

تحمل تنهایی...
از گدایی دوست داشتن آسان تر است...
سهل است که انسان بمیرد...
تاآنکه بخواهد به تکدی حیات برخیزد...
نادرابراهیمی

یک انتظارِ خیلی خیلی طولانی
رنگِ همه چیز را عوض می‌کند ...

هرگز به این فکر نکن که در برابر فاجعه ای که هنوز اتفاق نیفتاده ،
چگونه عزا بگیری ...

دوست ، دوست را کامل میکند؛
همانگونه که یک نیمه ی در، نیمه ی دیگر را؛
اما یک نیمه ی در، در نیمه ی دیگر، حل نمی شود،
محو نمیشود، نابود نمیشود.
این شبیه شدن ها، مسآله یی ست که باعث میشود،
ما غالبا تنها بمانیم؛ چرا که از مقلد بیزاریم، یا از اینکه تقلید کنیم؛
مگر آنکه دوستی را با دلقکی برابر بدانیم،
ما می خواهیم کسی با ما باشد که " ما" نباشد،
دستگیرنده ی ما باشد و دستگیرنده اش باشیم،
هشدار دهنده ی به ما باشد و هشدار دهنده ی به او باشیم،
بیدار کننده ی ما و بیدار کننده اش...
رفیقی که تو را دائما تایید میکند یا تحسین،
اسیر است نه رفیق.

دوست ، دوست را کامل میکند؛
همانگونه که یک نیمه ی در، نیمه ی دیگر را؛
اما یک نیمه ی در، در نیمه ی دیگر، حل نمی شود،
محو نمیشود، نابود نمیشود.
این شبیه شدن ها، مسآله یی ست که باعث میشود،
ما غالبا تنها بمانیم؛ چرا که از مقلد بیزاریم، یا از اینکه تقلید کنیم؛
مگر آنکه دوستی را با دلقکی برابر بدانیم،
ما می خواهیم کسی با ما باشد که " ما" نباشد،
دستگیرنده ی ما باشد و دستگیرنده اش باشیم،
هشدار دهنده ی به ما باشد و هشدار دهنده ی به او باشیم،
بیدار کننده ی ما و بیدار کننده اش...
رفیقی که تو را دائما تایید میکند یا تحسین،
اسیر است نه رفیق.

قلب، خاک خوبی دارد.
در برابر هر دانه که در آن بنشانی هزار دانه پس می دهد.
اگر ذره ای نفرت کاشتی، خروارها نفرت درو خواهی کرد.
و اگر دانه ای از محبت نشاندی، خرمن ها بر خواهی داشت.

+سلامت باشید

چند هزار سال است که انسان ساده دل،
در پناه ایمانِ مذهبی اش،
ستم ستمگران را تحمل کرده
و دم نزده؟ کافی نیست؟

انسان برای خطا کردن و جبران خطا زاییده می شود
خطا،دلیل تازگی راه است-دلیل رشد ، دلیل باز شدن
و دلیل اینکه نمی خواهد و نمی تواند فقط به تجربه شده ها قناعت کند

آنچه هنوز تلخ ترین پوزخند مرا برمی انگیزد
«چیزی شدن» از دیدگاه آنهاست.
آن ها که می خواهند ما را
در قالب های فلزی خود جای بدهند.
آن ها با اعداد کوچک به ما حمله می کنند.
آن ها با صفر مطلق شان به جنگ با
عمیق ترین و جاذب ترین رویاها می آیند.

گاه از سر خشم،
گاه از سر بی خیالی و بی قیدی،
گاه از سر تسامح،
و گاه به دلیل تهاجم یک احساس،
واژه هایی را به کار می بریم
که به کار بردن آن ها جرم است.
احتیاط باید کرد...
حرمت هر کلمه، تنها هنگامی آشکار میشود
که آن کلمه را در جایگاه راستین خودش
به کار گیریم نه بر اثر لغزش ها...

نگذاریم عطر هیزم تر، بوی پنیر تازه ی بی نمک،
شکل ماهی قزل آلای خال قرمزی که
بر خاک می افتد، سرمای "سرد چال"
و کز کردن کنار آن چراغ خوراک پزی کهنه ی تلمبه ای،
صدای نفس های دخترک که تازه به دنیا آمده،
از یادمان برود تا باز، زمانی، به یادشان آوریم.
مگر به تو نگفته ام که "یاد، انسان را بیمار می کند؟"
نگفته ام؟

بگذار
آنچه از دست رفتنی ست؛
از دست برود.
و گرنه تو در قلب یک انتظار
خواهی پوسید...

تجربه، مطلقاً به کار عاشق نمی آید...
کسی که تجربه دارد قبل از هر چیز می داند که نباید عاشق بشود...
تجربه،
عشق را باطل می کند؛
بنابراین، تجربه،
کل زندگی را باطل می کند....
عشق، چیزیست یگانه و یکباره،
اما تجربه یعنی تکرار، یعنی بیش از یک بار...
عاشق شدن،
شرط اولش بی تجربگی است...

نادر ابراهیمی

گمان می برم که اگر خداوند ، صد هزار گونه خنده
می آفرید اما رسم اشک ریختن را نمی آموخت
قلب حتی تاب ده روز تپیدن را هم نمی آورد.

برشی از کتاب _ آتش بدون دود

سیه بختی انسان
از روزی شروع نشد که اشتباه کرد،
از روزی شروع شد که پی به اشتباه خود برد
و به آن اعتراف نکرد.

قلب، خاک خوبی دارد.
در برابر هر دانه که در آن بنشانی،
هزار دانه پس می‌دهد.
اگر ذره‌یی نفرت کاشتی،
خروارها نفرت درو خواهی کرد.
و اگر دانه‌یی از محبّت نشاندی،
خرمن‌ها بر خواهی داشت.

کسی خواهد آمد
به این بیندیش
هیچ پیامی آخرین پیام نیست
و هیچ عابری آخرین عابر.

کسی مانده است که خواهد آمد
باور کن
کسی که امکان آمدن را زنده نگه میدارد.

(نادر ابراهیمی)

‌مهم نیست که دیگران ما را چگونه قضاوت می‌کنند ؛
بلکه مهم این است که ما در خلوتی سرشار از صداقت
و در نهایت قلبمان ،
خویشتن را چگونه داوری می‌کنیم ...