یک روز فردی قدم به زندگیتان خواهد گذاشت
و شما را متوجه خواهد کرد
که چرا هرگز با هیچکس دیگری دوام نیاوردید...

یک روز فردی قدم به زندگیتان خواهد گذاشت
و شما را متوجه خواهد کرد
که چرا هرگز با هیچکس دیگری دوام نیاوردید...

میدانی خاطره دام بزرگی‌ست
و من تا می‌توانستم تلاش می‌کردم
به دام نیفتم.
اجازه ندهم به سراغم بیایند!
ولی اخیرا هر روز بیشتر
در خاطرات گذشته فرو می‌روم
و گاه می‌خواهم در آن حال بمانم...!
#پل_استر

میدانی خاطره دام بزرگی‌ست
و من تا می‌توانستم تلاش می‌کردم
به دام نیفتم.
اجازه ندهم به سراغم بیایند!
ولی اخیرا هر روز بیشتر
در خاطرات گذشته فرو می‌روم
و گاه می‌خواهم در آن حال بمانم...!

#پل_استر

اگر از دورترین کرانه های فضا به زمین بنگریم
به کوچکی ذره ی غبار خواهد بود .
دفعه ی بعد که کلمه ی انسانیت را می نویسی
این را به یاد داشته باش...

هدف نداشتن یعنی امید و آرزو نداشتن،
این که به هر چه داری راضی باشی،
چیزی را که دنیا از این طلوع تا طلوع بعدی
به تو ارزانی می دارد بپذیری،
برای این گونه زیستن باید زیاده نخواهی،
همان بس که زنده بمانی...

نمی‌شود آنقدر از چیزی متنفر بود
مگر آنکه قسمتی از روح‌مان آن را بسیار دوست داشته باشد ...

میدانی خاطره دام بزرگی‌ست
و من تا می‌توانستم تلاش می‌کردم به دام نیفتم.
اجازه ندهم به سراغم بیایند.
ولی اخیرا هر روز بیشتر در خاطرات گذشته فرو می‌روم
و گاه می‌خواهم در آن حال بمانم.

دنیای پیرامون ما، با سرعت، تغییر می‌کند.
یک مصیبت، به سرعت، جایگزین مصیبتی دیگر می‌شود
به طوری که بیشتر از یک لحظه، فرصت نداریم
بابت پیروزی ها، به خود تبریک بگوییم...!

ما همیشه،
یا جای درست بودیم در زمان غلط،
یا جای غلط بودیم در زمان درست،
و همیشه،
همین گونه همدیگر را از دست داده ایم...

به‌ ندرت به جای زخم‌ها فکر می‌کنی،

اما هر وقت به یادشان می‌افتی،

می‌دانی که علامت‌های زندگی‌اند،

نامه‌هایی از الفبایی نهان‌اند که داستان هویتت را باز می‌گویند.

زیرا هر جای زخم یادبود زخمی‌ست که

التیام یافته و هر زخم بر اثر برخوردی نامنتظر با جهان ایجاد شده،

یعنی یک تصادف یا چیزی که لازم نبوده اتفاق بیفتد.

امروز صبح که به آینه نگاه می‌کنی پی می‌بری سراسر زندگی چیزی به‌جز تصادف نیست

و تنها یک واقعیت محرز است، این‌که دیر یا زود به پایان خواهد رسید ...

‌ پل آستر

فقط آدم های خوب ، به خوبی خود شک دارند ...

مردی در تاریکی
پل استر

نمی‌شود آنقدر از چیزی متنفر بود
مگر آنکه قسمتی از روح‌مان آن را بسیار دوست داشته باشد ...

می فهمم که ورود به انزوای دیگری
غیرممکن است. اگر این درست باشد که
ما اصلا بتوانیم انسانی دیگر را،
حتی اندکی بشناسیم،
تنها تا جایی می توانیم پیش برویم
که خود او بخواهد خودش را بشناساند.
آدم می تواند بگوید «سردم است»
یا آنکه چیزی نگوید و ما ببینیم که او می لرزد.
در هر دو حال خواهیم دانست
که او سردش است. اما درباره انسانی که
چیزی نمی گوید و نمی لرزد چه؟
جایی که همه چیز بغرنج است
آدم نمی تواند به جز تماشا کاری بکند...

نمیدانم کدام درد بزرگتر است؛
دردی که آنرا بی پرده تحمل میکنی،
یا دردی که به خاطر ناراحت نکردن
کسی که دوستش داری
توی دلت می ریزی و تاب می آوری...

🔹داستان های واقعی از زندگی آمریکایی

... نمی دانم کدام درد بزرگ تر است،

دردی که آن را بی پرده تحمل می کنی یا دردی که به خاطر ناراحت نکردن

کسی که دوستش داری توی دلت می ریزی و تاب می آوری...!

#پل_استر
#بریده_کتاب